Incoterms 2020: Free on Board
Regułę Incoterms FOB należy rozumieć jako „Franco statek”. Istnieje także amerykańska odmiana FOB, która różni się od tej stosowanej przez resztę świata.
Przeniesienie ryzyka ze sprzedającego na kupującego następuje gdy towary zostaną dostarczone na statek.
CZYM SĄ INCOTERMS?
Incoterms, czyli z angielskiego International Commercial Terms, to zbiór regulacji określających warunki wymiany handlowej między sprzedawcą i kupującym – eksporterem i importerem. Ustalone zostały przez Międzynarodową Izbę Handlu (ICC).
Incoterms opracowano w celu ograniczenia nieporozumień pomiędzy dostawcami i odbiorcami towarów w związku z występowaniem różnic dotyczących praktyk i zasad handlu w ich krajach. By ujednolicić zasady dla przedsiębiorców z różnych krajów, Incoterms jasno określają obowiązki i odpowiedzialność kupującego i sprzedającego. Dzięki temu, obie strony transakcji nie muszą ustalać swoich własnych zasad, a jedynie zdecydować się na regułę Incoterms której będą używać w ich transakcjach.
Incoterms można stosować zarówno w handlu międzynarodowym – w Unii Europejskiej oraz poza jej obszarem – jak i w handlu krajowym.
Formuły te były kilkukrotnie nowelizowane – najnowsza wersja powstała w 2020 roku. Obowiązujących reguł Incoterms 2020 jest łącznie 11. Ich nazwy zawierają skróty terminów, które mają bardzo precyzyjne znaczenie dla sprzedaży towarów na całym świecie. Terminy te są uniwersalne dla kupujących i sprzedających na całym świecie.
Reguły Incoterms dzielą się na reguły powszechne, czyli te używane do wszystkich środków transportu, oraz te dostępne jedynie dla transportu morskiego i wodnego śródlądowego.
Regułę Incoterms FOB należy rozumieć jako „Franco statek”.
Reguła Incoterms 2020: FOB
Nakłada ona następujące obowiązki:
Sprzedający
- dostarcza towary nabywcy na pokład statku wskazanego przez nabywcę w określonym porcie wysyłki lub odpowiada za towary w ten sposób dostarczone
- dokonuje odprawy celnej eksportowej towarów
- ponosi wszelkie koszty i ryzyko aż do momentu załadowania towarów na statek
Kupujący
- dokonuje wyboru jednostki pływającej
- opłaca przesyłkę morską oraz ubezpieczenie
- załatwia formalności po przyjeździe
- odpowiada za wszelkie opłaty i ryzyka strat i szkód, którym może ulec towar od momentu ich dostarczenia
W przypadku sprzedaży następującej później niż załadunek na jednostkę pływającą, sprzedający również organizuje i dostarcza towar w celu przetransportowania go do wyznaczonego miejsca docelowego wskazanego w kontrakcie sprzedaży.
Przeniesienie ryzyka ze sprzedającego na kupującego następuje gdy towary zostaną dostarczone na statek.
Załatwianie FOB
To reguła stosowana przez maklerów frachtujących. Jej celem jest wskazanie czynności, które mają miejsce przed ukończeniem załadunku towaru na pokład oraz czynności związanych z odprawą celną eksportową. Wszystkie te czynności oznaczają konieczność poniesienia dodatkowych kosztów przez sprzedającego, czasem określanych mianem „opłaty za umieszczenie w FOB”.
Odmiany FOB
- rozmieszczone na zasadach fob
- rozmieszczone i uporządkowane na zasadach fob
W przypadku ich użycia, sprzedający jest odpowiedzialny za całość opłat związanych z towarem w porcie załadunku. Należy jednak określić w kontrakcie, w którym momencie następuje przeniesienie ryzyka.
FOB amerykański
W Stanach Zjednoczonych, warunek FOB nie odnosi się do przesyłki statkiem ani do portu, ale do miejsca docelowego na granicy Stanów Zjednoczonych.
W USA wyróżniane są cztery główne rodzaje FOB:
FOB/Punkt wyjazdu
gdzie kupujący płaci za wszystko
FOB/Granica
gdzie to producent ponosi opłaty do granicy, z wyłączeniem kosztów odprawy celnej towaru
FOB/Punkt sprzedaży
gdzie towar dociera do wyznaczonego miasta w Stanach Zjednoczonych i dopiero wtedy dostawca pokrywa koszty odprawy celnej. Wybrany dowolnie port musi zawsze być oznaczony, ogólnie, jako miasto.
FOB/Odprawa celna w miejscu docelowym
gdzie producent zajmuje się wszystkim bez współpracy ze strony kupującego. Ten warunek reguły FOB określa się mianem DDP/Dostarczone, cło opłacone. Większość sprzedaży na teren Stanów Zjednoczonych odbywa się na tej podstawie.
Free Carrier
Reguła Incoterms Free Carrier (FCA) tłumaczona jest na polski dwojako – „Przewoźnik Franco” lub po prostu „dostarczone do przewoźnika”.
Carriage Paid To
Regułę Incoterms CPT należy rozumieć jako „koszty transportu opłacone do” lub „przewoźne opłacone do”.
Carriage and Insurance Paid To
Regułę Incoterms CIP należy rozumieć jako „koszty transportu i ubezpieczenie opłacone do” lub „przewoźne i ubezpieczenie opłacone do”.
Delivered at Place
Regułę Incoterms DAP należy rozumieć jako „dostarczone do miejsca”. Jest ona jedną z 3 najczęściej wybieranych reguł w handlu międzynarodowym.
Delivered at Place Unloaded
Regułę Incoterms DPU należy rozumieć jako „dostarczone do miejsca, wyładowane” lub „dostarczone do miejsca, z rozładunkiem”.
Delivered Duty Paid
Regułę Incoterms DDP należy rozumieć jako „dostarczone, cło opłacone”. DDP jest dokładnym przeciwieństwem EXW – Ex Works (Z zakładu).
Free Alongside Ship
Regułę Incoterms FAS należy rozumieć jako „Franco wzdłuż burty statku”.
Free On Board
Regułę Incoterms FOB należy rozumieć jako „Franco statek”. Ten warunek posiada swoją inną wersję znaną jako FOB amerykański, która dotyczy wyłącznie handlu ze Stanami Zjednoczonymi.
Cost and Freight
Regułę Incoterms CFR należy rozumieć jako „Koszt i fracht”. Przeniesienie ryzyka następuje tutaj jak w regule FOB.
Cost Insurance and Freight
Regułę Incoterms CIF należy rozumieć jako „Koszt, ubezpieczenie i fracht”. Jest ona niemal identyczna jak reguła CFR, ale dodatkowo zawiera obowiązek wykupienia ubezpieczenia.
Masz pytania? Wypełnij formularz, a my odezwiemy się do Ciebie najszybciej jak to możliwe.